Anlatmak...

psikolojik destek almak istiyorum filmlerdeki gibi. Oturup o deri koltuğa, kokan ayaklarımı uzatıp. Kokuyor dediysem ayaklarım, seni düşünürken arşınladığım kaldırım taşlarından terleyen ayaklarım... Hep güzel mis kokulu şeyler yazacak değilim ya. Dedim ya destek almak istiyorum yitirdiğim kontrolüm de senin destek vermeyişinin sonucu olarak... Seni anlatmak istiyorum.

Yoruldum...

Geleceği beklemekten yoruldum. Şu anı son an gibi yaşamak... Böyle olmalı hayat.

Saklanmak...

Küçücük bir bulutun arkasına saklı kalmak, kendini büyük gören güneşin cezasıdır.

Bazen...

Bazen diye başladığım cümleler bana hep yarım kalmışlığımı hatırlatıyor. Keşkeler cümlelerin sonunu getiriyor daha sonrasında. Tabi ki geçmiş zamanı unutmamak lazım. Hep anılar, hep eskide kalmış tozlu birikmiş yaşanmışlıklar.